Ο Τρελαρας και η Ποιηση

Σας μιλα ενας απελπισμενος, κατακαημενος, κακομοιρης, κλαψιαρης, μοιρολατρης, παραλογος,τρελος,"ανθρωπακος". Κλαψουριζουμε ολοι σαν τη Βροχοπουλου,για το ελεος της ζωης,για τα προβληματα,για το ασφαλιστικο,για τους μισθους,για την ανεργια,για το Εuro,για τον υποψηφιο προεδρο,για το κυπριακο,για την αλλη που παντρευτηκε τον αλλον,για την αστυνομια που δερνει,για την Μπεζεντακου που εκανε κι αλλη πλαστικη και δεν της παει,γιατι ειναι ακριβα τα ρουχα,γιατι επεσε μυγακι στον καφε κτλ κτλ κτλ κτλ. P.S ---> Κοινότυπη φράση."Νόημα στη Ζωή". Αρχιζω δυνατα.
Αν έχει νόημα η λέξη «κόλαση», σίγουρα σημαίνει τον βασανισμό να ζει κανείς τη μία και μοναδική ζωή του σε κοινωνία που κυριαρχούν η συμβατικότητα, τα προσχήματα, ο αμοραλισμός. ( Γιανναρας.Χ)
Δικαιο εχει.Τα προσχηματα δεν τα παω.Τη συμβατικοτητα δεν τη παω.Τους καλους τροπους δεν τους παω διοτι ειναι θεατρινισμοι και μονο.Ο σκοπος της ζωης θα αναδειξει τα εργα μας.Η τεχνη που ξερουμε,να σκεφτομαστε,προσδιοριζει το Εγω μας.Περισσοτερο απ΄ολους θα θελαμε να κρυωνουμε στα οδοφραγματα του Γαλλικου Μαη,περισσοτερο πια απο ποτε.
Η περιφημη εποχη μας,που ολοι σπευδουμε να την αποκαλεσουμε "τολμηρη",βριθει στο βαθος-οσο παραξενο κι αν φαινεται-απο καθε λογης "παραιτησιες".Ποτε αλλωτε δε σημειωθηκαν τοσες υποχωρησεις απεναντι στην πιο στοιχειωδη εννοια της ελευθεριας,τοσες μαζικες αποπειρες υποβιβασμου των πραγματων απο το επιπεδο μιας ιδανικης απλοτητας στο επιπεδο μιας απλουστευσης πραχτικης. (Ελυτης)
Και ολοενα και αυξανονται και πληθυνονται.Οσοι ξερουν να κρίνουν τον καιρο τους,θα βγουν για λιγο παλι απο τις σπηλιες τους,για να πουν τον προφητικο τους λογο,που με λογια σκληρα συνηθως ο ποιητης λαλει.Με μεγαλη κραυγη και το χερι ψηλα.
Υποψιαζομαι τον καιρο που θα ειναι υποφερτος,θα εχει εγκαταλειψει τα μιασματα του περασμενου αιωνα.Ακομα και τις θρησκειες του.Ακομα και τα παθη του.Η περιπετεια θα ειναι το κυριαρχο παθος μας.Με σημαια την απροβλεπτη σκεψη-την απροβλεπτη πραξη.
Διαπιστωσα πως η αντιδραση μπορει να παρει διαφορες μορφες.Μες το μυαλο ομως μία ειναι η αναγκη,το κοινο μυστικο που μοιραζονται ολο και περισσοτεροι,χωρις καμια φορα να το καταλαμβαινουν και οι ιδιοι.Το νιωθουν.Νιωθουν την αναστατωση,που παιρνει σχημα,παιρνει χρωμα καθως ο καθενας μεγαλωνει, και γινεται συμβολο σε μια εποχη που υπολειπεται των Ωραιων Συμβόλων.Σχηματοποιει ο καθενας την αναγκη του,συνειδητοποιουν τους στοχους τους,να αυξησουν τα ποσοστα ενος Ωραιου κοσμου.
Σημερα αυξανονται οι "Ωραιοι" άνθρωποι με τον ιδιο ρυθμο που αυξάνονται οι "Παραιτησίες".Το βλεπω στο internet.Το βλεπω στην τηλεοραση.(Καλα ενταξει στην τηλεοραση οι δευτεροι ειναι πιο πολλοι).
Λοιπον στο μελλον ή θα πολεμαμε στο διαδικτυο ή θα πολεμαμε το διαδικτυο.

Πρεπει να μεγαλωσει σε εκταση το παραλογο Χαος.
"Πρεπει η Ποιηση να ξεφυγει απο τις τυπωμενες σελιδες,να παρει τους δρομους,να αλητευει". (Debord)
Μονο ετσι θα ξεφυγουμε απο τη μιζερια που μας κατατρεχει.
Πρεπει να γινουμε ολοι Τρελοι στη θεση των τρελων.Να εγκαινιασουμε μια "ωραια" τρελα,μια "ωραια" Ποιηση.Ισως σαν τη Ποιηση του δρομου,την αυθεντικη.

Επειδη κυριες και κυριοι,φτασαμε σχεδον στο εσχατο σταδιο,που μπορουμε να λεμε το μελλον με ευκολια,να διαβαζουμε τις αναγκες απο μικρα παιδια.Τα σχολεια προσφερουν ετοιμες αναμασημενες γνωσεις,τα πανεπιστημια καλουπωνουν την ανησυχια για μαθηση και μετα οι δουλεια σκοτωνει με σιγαστηρα τον νεο ανθρωπο βαζοντας τον στην εντατικη,να τρωει,να πινει να κοιμαται και να δουλευει.Μας ταιζουν με το σωληναριο για να μας κρατουν ζωντανους, να δουλευουμε,να τρωμε,να κοιμομαστε και να νοιωθουμε οτι διασκεδαζουμε σε μεγαλα μπουζουξιδικα που χωρανε 2,3 χιλιαδες ατομα.

Τώρα μπορειτε να πατε να διασκεδασετε...